Poniżej przedstawiam tezy Wyroku NSA z dnia 14 marca 2018 II OSK 1281/16 zapadłe na kanwie Ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym  tj. uchwalania aktu prawa powszechnie obowiązującego jakim jest miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Słyszymy napewno ostatnio o budowie dużych ferm, zbiorników na gnojowice czy obiektów w których odbywa się hodowla np. tuczników. W niniejszym Wyroku NSA przesądził iż wszelkie niedogodności zapachowe podlegają odpowiednim uregulowaniom właściwego organu planistycznego podczas uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

-„Skoro w polskim porządku prawnym nie istnieją tzw. normy odorowe oraz brak jest metodyki pomiaru zapachu, to organ planistyczny gminy ma prawo do wprowadzenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zakazów i ograniczeń dotyczących zwiększania produkcji hodowlanej w celu ograniczenia emisji odorów. Odory, emitowane przez obiekty gospodarcze położone w bezpośrednim sąsiedztwie terenów budownictwa jednorodzinnego, stanowią nie tylko uciążliwość dla mieszkańców, ale także mogą powodować zagrożenie dla zdrowia mieszkańców i stanowić zanieczyszczenie w rozumieniu art. 3 pkt 49 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska.

-. Przeciwdziałanie uciążliwości zapachowej (uciążliwości odorowej) poprzez wprowadzenie zakazu rozbudowy istniejących obiektów inwentarskich, zakazu budowy nowych obiektów inwentarskich, a także zmiany sposobu użytkowania budynków gospodarczych na inwentarskie stanowi wyraz uwzględniania w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: wymagań ochrony środowiska oraz ochrony zdrowia”.

Kancelaria Radcy Prawnego

Michał Krasiński

Zadzwoń do Mnie:

+48 604 558 221

Copyright by Kancelaria Radcy Prawnego Michał Krasiński